من متعهد نیستم که چیزی باشم که تو بخواهی

به یاد داشته باش:

من نباید چیزى باشم که تو می‌خواهى، من را خودم از خودم ساخته‌ام. 

  

 

منى که من از خود ساخته‌ام، آمال من است.

  

تویى که تو از من می‌سازى آرزوهایت و یا کمبودهایت هستند.

 

لیاقت انسان‌ها کیفیت زندگى را تعیین می‌کند، نه آرزوهایشان.

 

و من متعهد نیستم که چیزى باشم که تو می‌خواهى.

 

و تو هم می‌توانى انتخاب کنى که من را می‌خواهى یا نه.

 

ولى نمی‌توانى انتخاب کنى که از من چه می‌خواهى.

 

می‌توانى دوستم داشته باشى، همین گونه که هستم و من هم.

می‌توانى از من متنفر باشى بى‌هیچ دلیلى و من هم.

 

چرا که ما هر دو انسانیم.

 

این جهان مملو از انسان‌هاست، پس این جهان می‌تواند هر لحظه مالک احساسى جدید باشد.

 

تو نمی‌توانى برایم به قضاوت بنشینى و حکمی‌صادر کنی و من هم.

 

قضاوت و صدور حکم بر عهده نیروى ماورایى خداوندگار است.

 

دوستانم مرا همین گونه پیدا می‌کنند و می‌ستایند. 

حسودان از من متنفرند، ولى باز می‌ستایند.

 

دشمنانم کمر به نابودیم بسته‌اند و همچنان می‌ستایندم.

 

چرا که من اگر قابل ستایش نباشم نه دوستى خواهم داشت، نه حسودى و نه دشمنى و نه حتی رقیبى.

 

من قابل ستایشم و تو هم.

 

یادت باشد اگر چشمت به این دست نوشته افتاد.

 

به خاطر بیاورى که آن‌هایى که هر روز می‌بینى و مراوده می‌کنى ،

 

همه انسان هستند و داراى خصوصیات یک انسان، با نقابى متفاوت، اما همگى جایزالخطا.

   

نامت را انسانى باهوش بگذار ، اگر انسان‌ها را از پشت نقاب‌هاى متفاوتشان شناختى ، و یادت باشد که این‌ها رموز بهتر زیستن هستند.

مهاتما گاندی